هر چیزی رو که دیوانه وار میپرستیدم، الان پشیزی برام اهمیت نداره.
حد الامکان دلم میخواد فرسخ ها ازشون دور باشم!
خونواده، دوست و رفیقام، درسم، کارم، تهران، همه ی پاتوقام، همه چی.
فقط میخوام برای هرکس و هرجایی که بودم، دیگه نباشم.
یه چیزی مثه صابر ابر توی فیلم "اینجا بدون من" شدم!
به نظرم دیگه بودنم اینجا و پیش این آدما لطفی نداره.
کاش میشد یه جایی برم که هیچ کس با شخصیت الانم، نشناستم!
ندونه مریم کی بوده؟! چیا بهش گذشته و خلاصه که ازین دری وریا.بدون هیچ بک گراندی!
یه دنیای کاملا متفاوت.
-__-
درباره این سایت